Περιγραφή: Κάθε κάψουλα περιέχει τα εξής τρία ευεργετικά βακτήρια: Lactobacillus acidophilus: 2 δις ζωντανά κύτταρα, Bifidobacterium sp. (δύο είδη: Bifidobacterium longum και B. bifidum): 250 εκατομμ. ζωντανά κύτταρα, Enterococcus faecalis: 750 εκατομμ. ζωντανά κύτταρα.
Συνήθης χρήση: Μία κάψουλα την ημέρα. Διατηρήστε το σε δροσερό μέρος. Τοποθετήστε το στο ψυγείο μετά το άνοιγμα. Το προϊόν δεν ενδείκνυται για παιδιά.
Για τις ιδιότητες του οξεόφιλου (L. acidophilus) βλέπε προηγούμενο προϊόν (4480). Για τις ιδιότητες των άλλων δύο βακτηρίων βλέπε παρακάτω.
ΙΔΙOΤΗΤΕΣ ΜΠΙΦΙΔOΒΑΚΤΗΡΙOΥ
(Bifidobacterium sp.)
Ωφέλιμο βακτήριο του παχέος εντέρου, που παράγει αμινοξέα μικρής αλυσίδας, δημιουργώντας έτσι ένα ελαφρώς όξινο περιβάλλον, δυσμενές για την ανάπτυξη των παθογόνων βακτηρίων. Επιπλέον, τα αμινοξέα αυτά είναι η κύρια πηγή ενέργειας των κυττάρων της εσωτερικής επιφάνειας του κόλου εντέρου (κολονοκύτταρα).
Το μπιφιδοβακτήριο παράγει επίσης βιταμίνες του συμπλέγματος Β και τα οξέα γαλακτικό και οξικό, τα οποία μειώνουν περαιτέρω το pH του παχέος εντέρου. Ως γνωστόν, όσο πιο χαμηλό είναι το pH, τόσο πιο όξινο είναι το περιβάλλον. Ένα όξινο περιβάλλον είναι εχθρικό για τα επιβλαβή βακτήρια και τους μύκητες, που, αντιθέτως, ευδοκιμούν σε αλκαλικό περιβάλλον.
Oι ευεργετικές ιδιότητες του μπιφιδοβακτηρίου τεκμηριώνονται μέσα από εμπειρικές παρατηρήσεις και πολυάριθμες κλινικές μελέτες με ανθρώπους και με ζώα. Παρακάτω αναφέρουμε ορισμένες από αυτές:
Η χορήγηση μπιφιδοβακτηρίου B. longum έδωσε ευεργετικά αποτελέσματα σε ασθενείς από ακτινοβολία (radiation sickness), κάνοντας φυσιολογική τη χλωρίδα των κοπράνων και εμποδίζοντας την ευκαιριακή εγκατάσταση και ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων στο παχύ έντερο (J Med Microb, 1996, 44(1):70-74).
ΑΝOΣOΕΝΙΣΧΥΣΗ
Σε μελέτη με ανθρώπους χορηγήθηκε για τρεις εβδομάδες γάλα με καλλιέργειες οξεόφιλου και μπιφιδοβακτηρίου και, ταυτόχρονα, αποδυναμωμένη σαλμονέλλα τυφική Ty21a, σε απομίμηση μιας εντεροπαθογενούς λοιμώξεως.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα γαλακτοβακτήρια που κυριαρχούν στο γαστρεντερικό σύστημα δρουν βοηθητικά στην ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού (FEMS Immunol Med Microb, 1994, 10(1): 55-63).
Τα αποτελέσματα άλλης μελέτης με ποντίκια έδειξαν ότι τα μπιφιδοβακτήρια ενδέχεται να είναι ένας αποτελεσματικός ανοσοενισχυτικός παράγων στο έντερο ζώων και ανθρώπων (Immunopharmacol Immunotoxicol, 1994, 16(4): 589-609).
ΚΑΡΚΙΝOΣ
Μελέτη με έξι στελέχη μπιφιδοβακτηρίου, για την ανάδειξη της συμπεριφοράς τους σε σχέση με προκαρκινογόνες ουσίες, έδειξε ότι και τα έξι στελέχη εξουδετέρωσαν τα νιτρώδη άλατα, μέσω ενός μη ενζυματικού μηχανισμού, ενώ ένα στέλεχος εξουδετέρωσε τις νιτροζαμίνες, μέσω ενός ενδοκυτταρικού μηχανισμού (Lett Appl Microb, 1995, 20(5): 328-330).
Σε μελέτη με γυναίκες που διαγνώσθηκαν με δυσπλασία του κόλπου ή του τράχηλου της μήτρας εφαρμόσθηκε η κολπική επανεγκατάσταση μπιφιδοβακτηρίου B. bifidus, καθώς και μία μέθοδος οξινοποίησης του κόλπου.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μπιφιδοβακτήριο Β. bifidus ενδέχεται να αποτελεί μιαν αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση για τον επιθηλιακό καρκίνο (Proc Ann Meet Amer Soc Clin Oncol, 1994, 13: A822).
Mελέτη με αρουραίους, στους οποίους χορηγήθηκαν χημικές καρκινογόνες ουσίες, έδειξε ότι εμποδίστηκε η πρόκληση καρκίνου του ήπατος, του παχέος εντέρου και του στήθους, όταν στο διαιτολόγιό τους προστέθηκε το μπιφιδοβακτήριο (Canc Res, 1993, 53(17): 3914-18).
ΙΔΙOΤΗΤΕΣ Streptococcus faecalis
Πολυάριθμες μελέτες in vitro και με ζώα που έγιναν κυρίως από τους καθηγητές Yamaguchi T., Ishida N., Abe N., Tsutsuio O. και Hirayama K. (δημοσιευμένες στα ιαπωνικά) έδειξαν ότι το βακτήριο Streptococcus faecalis αυξάνει την παραγωγή μακροφάγων, ιντερφερόνης (κυρίως ιντερφερόνης γάμμα) και TNF (Tumour Necrosis Factor).
Από τις μελέτες αυτές προκύπτουν οι αξιόλογες αντικαρκινικές ιδιότητες του Streptococcus faecalis. Θα πρέπει να ακολουθήσουν μελέτες με ανθρώπους, ώστε να αναδειχθεί η οποιαδήποτε αντικαρκινική ή άλλη αξία του βακτηρίου στην κλινική πράξη.
Παρατήρηση: Το βακτήριο Streptococcus faecalis αποτελεί σημαντικό τμήμα μιας υγιούς εντερικής χλωρίδας. Εν τούτοις, ορισμένα στελέχη του βακτηρίου, κάτω από σχετικά σπάνιες συνθήκες, μπορούν να μεταβληθούν σε παθογόνα.
Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει με το στέλεχος που χρησιμοποιείται στο Tridophilus (810-4R), το οποίο είναι πάντοτε ευεργετικό (Jen J Microl, 1974, 18(4): 333-6).
